Iedereen die niet in een grot woont, en nu Osama Bin Laden in een villa bleek te wonen, is dat daadwerkelijk iedereen, weet dat er in Engeland een bruiloft op kosten van het volk is gevierd. Ik ben inmiddels zo oud dat ik zo iemand ben die zich de bruiloft van de ouders van de bruidegom kan herinneren - ik zat bij mijn opa en oma in de 'breakfast room' (dat soort kamers heb je ook alleen maar in Britse huizen, volgens mij) en heb genoten van de jurk van Lady Di, achteraf nogal ruim in de pofmouw, maar toen was het mijn droombruiloft. Ook de voltrekking van het eveneens op de klippen gelopen huwelijk van prince Andrew en Sarah Ferguson vond ik prachtig. Daarom was het ook buitengewoon onattent van de Windsors dat ze me niet even hebben gevraagd of deze trouwdatum mij convenieerde, want dat was niet het geval: ik had een verjaardag te vieren, en die datum stond al 33 jaar vast. Gelukkig is er YouTube en de Royal Wedding Memorial App die ik voor mijn iPad heb gedownload, zodat ik inmiddels het gevoel heb dat ik zelfs bij de meest intieme momenten aanwezig ben geweest, en dat op een moment dat mij schikt. Zo ben ik nu, net als zo'n beetje alle vrouwen ter wereld, verliefd op Prince Harry, en ik hoop dat hij, net als zo'n beetje alle mannen ter wereld, verliefd wordt op Pippa Middleton, de zus van de bruid, al is het alleen al omdat zij er zo mooi uitziet in een witte jurk dat ik dat nog wel een keer zou willen zien.
De Sunday Times, die ik in het kader van het 101 dingen-lijstje heb aangeschaft, bood gelukkig nog grote hoeveelheden extra informatie over het sprookjeshuwelijk, inclusief een analyse van de idiote hoed van princes Eugenie, die er uitzag als een soort vagijn. Mijn vader kocht vroeger elke zondag de Sunday Times, en toen zaten er ongeveer 15 bijlagen bij, in elk geval the Magazine, maar ook Culture, Books, Sport, dingen over geld, huizenprijzen, een hele bijlage met interessante nummerborden die je voor je auto kan kopen (William en Kate hadden bijvoorbeeld JU5T WED), maar alles wordt minder, en er is nu gewoon een International Edition, met maar 4 bijlagen. Gelukkig heb ik er toch een uur of 3 leesplezier aan gehad - ik weet nu niet alleen alles over the Royal Wedding, maar ook over het referendum over het kiesstelsel in Engeland, dat inderdaad aan herziening toe is. Zo'n krant is een mooie manier om de zondag te besteden; dat kan hier natuurlijk ook met de enorm dikke zaterdag-Volkskrant of -NRC, maar dan zit je toch oud nieuws te lezen. Eigenlijk zou ik nog een keer zo'n zondagskrant moeten kopen, op een moment dat er geen groot evenement is geweest om over te lezen, maar ik vond het nu wel heel prettig om de twee grootste manifestaties van Britishness die ik ken, de Sunday Times en het koningshuis (want het huis met de 'breakfast room' is jaren geleden verkocht), op deze manier te verenigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten