Een van de dingen op mijn 101 dingen-lijstje was het kopen van een Staatslot. Normaal doe ik doe niet mee aan loterijen; ik vergeet elk jaar een Oudejaarslot te kopen en ik weiger me te laten intimideren door de terreur die de Postcodeloterij mensen aandoet (ze proberen me bang te maken door me de mogelijkheid dat mijn buren winnen en ik niet in te wrijven, maar als dat gebeurt, zijn er volgens mij twee mogelijkheden: of zij verhuizen en er komen gezellige nieuwe sloebers in de straat wonen, of iedereen gaat zijn huis pimpen en wij wonen ineens in een luxe straat - dus ik hoef ook geen abonnement op een maandelijkse teleurstelling te kopen). Michel en ik kochten jarenlang elke zaterdag twee Krasloten, maar daar zijn we mee gestopt; een grote klapper viel bij ons eigenlijk nooit (waarbij ik groot definieer als meer dan €50), en elke keer met een stapeltje kleine winstjes naar de sigarenboer fietsen ging uiteindelijk toch vervelen.
Toen ik begreep dat de hoofdprijs in de Koninginnedagloterij was dat ik de rest van mijn leven elke maand €10000 op mijn rekening gestort zou krijgen, zag ik echter mogelijkheden. Sterker nog, ik heb dagen besteed aan het virtueel concretiseren van de mogelijkheden die ik zag: ik vroeg me af of ik zou stoppen met werken of toch iets naast het hangmatliggen zou willen doen, bracht structuur aan in mijn online en offline verlanglijstjes, besloot niet te verhuizen als ik won, maar een tweede woning in een andere stad aan te schaffen, en nam me plechtig voor toch in elk geval heel gewoon te blijven. Ik had het zo druk met plannen wat ik ging doen met de poet dat ik bijna vergat daadwerkelijk een lot aan te schaffen, maar op 29 april heb ik nog net op tijd mijn deelname aan de loterij tot een realiteit weten te maken. Ik leefde ook erg mee met al die mensen die voor niets een lot hadden gekocht, want ik wist zeker dat ik zou winnen. En ik heb ook een prijs gepakt, al kan ik daar niet alles mee doen wat ik had gehoopt - een eenmalig extra inkomen van €7,50 is niet echt iets om je toekomst op te bouwen. Maar ik weet al waar ik het aan ga uitgeven: drie krasloten. De hoofdprijs moet toch een keer vallen, tenslotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten