Er zijn wat mij betreft weinig dingen leuker dan koken, maar misschien geldt dat wel voor koken met pubers: de soms tomeloze energie waar ik in de klas doorgaans eerder last dan plezier van heb is in de keuken een genoegen. Ik heb op school wel eens een cursus Thais koken gegeven, en het enthousiasme waarmee de kinderen voor hen onbekende ingrediënten en gerechten proeven, gecombineerd met de trots die ze overduidelijk voelen als er een maaltijd op tafel staat die zij zelf gemaakt hebben, is voor mij echt inspirerend. Op 28 april was er op school een activiteitendag, waarbij ouders workshops en een diner konden kopen ten bate van het Alpe d'HuZes-project. Het is namelijk de bedoeling dat onze leerlingen enorm veel geld binnenhalen voor het KWF door in twee teams een of meerdere keren de Alpe d'Huez met de fiets te beklimmen, maar om dat te kunnen doen is natuurlijk van tevoren ook geld nodig. En ik kan niet fietsen, althans, ik kon vroeger prima een keer per dag mezelf de berg van Maastricht naar Cadier en Keer opslepen, maar daar ligt hoe dan ook niet mijn kracht; vandaar dat het me een beter idee leek om (natuurlijk geheel vrijblijvend) de diensten van spooons at home aan te bieden, zodat ik, samen met een dreamteam van leerlingen en een collega, een diner van vier gangen voor in ongeveer 40 man heb bereid.
Op het menu stonden een salade van avocado, rode biet en chèvre, een soep van geroosterde pompoen, lamsbout met honing-tijmsaus, geserveerd met bloemkoolpuree en sperziebonen, en chocoladetaart met frambozensaus en vanille-ijs. Mijn onvermoeibare collega wiskunde, die haar hele ziel en zaligheid in het project heeft gestopt, had het samen met een tweetal dames uit de zesde klas het voor elkaar gekregen om zo goed als alle ingrediënten voor het diner helemaal gratis bij lokale winkels los te peuteren, zodat de totale opbrengst van het diner in de Alpe d'HuZes-pot konden. Ik had een keukenteam, een afwasteam en een bedieningsteam, die allemaal op een heel prettige manier met elkaar samenwerkten, en als een van de teams even leek in te zakken, wisten de andere teams wel hoe ze de energieniveaus weer konden opkrikken. Wat ik ook heel fijn vond, was dat ik het opmaken van de borden maar een keer voor hoefde te doen, en dan namen de keukenmensen het gelijk over, zodat ik me dan weer met andere dingen bezig kon houden. En na afloop bleef iedereen eigener beweging net zo lang helpen schoonmaken tot de keuken weer helemaal brandschoon was. Ik vond het echt een genoegen om zo met de leerlingen samen te werken - en dat ik door het diner een vinkje op mijn 101 dingen-lijstje kon zetten (ik wilde €100 voor het goede doel ophalen, en het diner heeft een ruime €1000 binnengebracht), was mooi meegenomen, maar nog niet eens het allerbelangrijkste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten