Vandaag heb ik, mede in het kader van de 101 dingen-lijst, een workshop Iyengar yoga gedaan. Voor deze bijzondere tak van yoga geldt een gemodificeerde versie van de Ghostbusters-wet: 'you've got the tools, so you don't need a lot of talent', want je gebruikt allerlei hulpmiddelen (banden, dekens, blokken en een stoel) om al die lastige poses mogelijk te maken. In het verleden heb ik redelijk veel yoga bedreven en ik vind het ontzettend leuk om te doen, maar het past niet in mijn op afvallen gerichte sportschema (twee keer per week sport school, drie keer per week rennen), dus ik ben er even mee gestopt. Hoewel het spirituele aspect van yoga mij heel weinig doet (ik ben ongeveer zo zen als een stokstaartje), voel ik me fysiek altijd erg goed als ik een sessie op mijn prachtige oranje matje heb doorgebracht.
De workshop duurde 2 uur en was gericht op nek- en schouderspieren. Die spieren hebben het bij mij vaak zwaar, dus lokaal een beetje aansterken kan geen kwaad, leek me. En ik vond het heerlijk; het was hard werken, maar alle houdingen lukten, deels door de eerder genoemde tools (plus de muur), deels doordat ik van nature best flexibel ben en deels doordat ik kennelijk toch door al dat trainen een stuk sterker ben geworden. De belangrijkste les die ik vandaag geleerd heb was 'the wall is your best teacher', iets wat eigenlijk op allerlei aspecten van mijn leven van toepassing is: ik ben doorgaans geneigd te ver te gaan, en kom er dus regelmatig met de knarsende smaak van baksteen in mijn mond achter dat ik weer eens tegen een muur ben aangelopen.
Om ik au fond toch echt een kind van de westerse consumptiemaatschappij ben, heb ik tijdens de yogaworkshop ook erg genoten van mijn nieuwe aanwinst: het is een officieel Team GB-shirt, door Stella McCartney ontworpen voor Adidas. Want als ik ergens van in hogere sferen raak, is het wel een geslaagde winkelsessie!