Lente

Nu de dagen beginnen te lengen (dat doen ze op zich al sinds december, maar de kunstmatige dagverlenging die de zomertijd oplevert zorgt ervoor dat ik het nu pas echt voel) en het dus lente begint te worden, merk ik dat een ieders stemming er drastisch op vooruit gaat. Gisteren was iedereen in de stad blij, veel dames hadden een nieuwe jurk, die ze speciaal voor de eerste echt mooie dag gekocht leken te hebben, en de driekwartbroek voor mannen was helaas ook stevig vertegenwoordigd op de Leidse markt (harige bleke mannenenkels ervaar ik eigenlijk hoogst zelden als begeerlijk). De tulpen staan weer veelkleurig bij de supermarkt en de narcissen die in enorm groten getale bij het Belastingkantoor geplant zijn zorgen ervoor dat ik elke dag een beetje extra vrolijk van en naar het station loop. En dan is het nog geeneens echt warm - toen Michel en ik witte wijn op een terrasje gingen drinken moesten we het bij een glas houden, want zodra de zon achter de wolken trok was het toch echt te koud om er nog eentje te nemen.

Maar het wordt natuurlijk sowieso lente - en ik hoop dat het stevig doorzet, want ik heb een regel dat ik tussen 1 april en 3 oktober geen panty's draag (behalve naar begrafenissen, crematies en het Academiegebouw), dus zullen voor mij de temperaturen dus nog wel even iets omhoog moeten. Los van het feit dat ik voorlopig koude benen heb, heb ik enorm veel zin in het nieuwe seizoen, en dan vooral op de manier waarop het zich manifesteert in de categorieën waar ik zo van kan genieten: eten en kleding. Er zijn weer asperges en aardbeien, er loopt verse shoarma door de wei en ik ga volgend weekend de voornamelijk zwart-grijze wintercollectie in mijn kast omwisselen voor mijn overigens even stemmig gekleurde zomerkleding. En het zou helemaal prachtig zijn als langere dagen en warmer weer me stimuleren om nog eens te gaan hardlopen, want dan ben ik optimaal strak voor de zomer - want het allerfijnste van de lente is tenslotte dat je weet dat het voorlopig alleen nog maar mooier gaat worden.