Volgens mijn eigen strakke schema zijn op 6 januari de feestdagen voorbij. De Kerstboom moet, samen met alle feestelijke attributen, op die dag opgeruimd worden en ik wens daarna niemand nog een gelukkig nieuwjaar. Dit jaar is de praktijk anders: Michel en ik hadden gisteren tijd noch energie om de boom op te doeken, dus die staat nu met de lichtjes gezellig aan te verdorren in de woonkamer en ik ben nog zo druk bezig met het evalueren van 2010 dat ik het moeilijk vind om het gevoel te krijgen dat 2011 al helemaal begonnen is.
Als ik dan toch aan het evalueren ben, geloof ik dat ik volledig terecht kan zeggen dat 2010 voor mij een interessant jaar geweest is. Ik heb een aantal functies en taken waaraan ik geen plezier of inspiratie meer ontleende neergelegd, dat alles in een slechts ten dele geslaagde poging om mezelf te beschermen. Ik ben op reis geweest, naar Dublin, Parijs en Maastricht. Culinair gezien was het ook een mooi jaar: we hebben heerlijk gegeten bij vrienden en in allerlei restaurants (hoogtepunten waren Ivy in Rotterdam op mijn verjaardag en onlangs nog Beluga in Maastricht), en ik heb natuurlijk nog meegedaan aan Masterchef. Ik heb mijn rijbewijs gehaald en ben naar Lelystad, Breda en Flaine gereden. Het aantal musea dat ik heb bezocht viel een beetje tegen en ook dit jaar heb ik mijn literaire target (gemiddeld een boek per week lezen) niet gehaald, al vind ik 46 boeken in een anderszins ook nogal rijk jaar niets om me voor te schamen. In het kader van het 101 dingen-lijstje heb ik veel films en documentaires gezien, ben ik gaan paaldansen, heb ik me door visjes laten aanknagen, heb ik gewandeld, hardgelopen, gelezen, ondergoed gedragen en gebeeldhouwd. Tot mijn eigen tevredenheid ben ik 10 kilo afgevallen en ben ik serieus aan het sporten geslagen. En op de valreep van het jaar heb ik mezelf nog even oesters leren openmaken, want voor het Oud & Nieuw-feest in het chalet hadden we een dozijn oesters en een mes (de kleine supermarkt in Flaine bood geen keuze in chips, maar wel oestermessen - die Fransen weten wel waar hun prioriteiten liggen); ik kon mijn eigen persoonlijke leerstijl, die samen te vatten valt als 'proberen tot het lukt', toepassen op de hermetisch gesloten schelpen. Een eenvoudige steek in de sluitspier bleek meer dan afdoende en we hebben de oesters op sneeuw geserveerd. Een mooie afsluiting van een toch redelijk geslaagd jaar, lijkt me, en ik kijk met veel vertrouwen uit naar wat er allemaal in 2011 gaat gebeuren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten