Omdat het herfstvakantie is, heb ik tijd om dingen te doen die ik anders doordeweeks niet kan doen. Men mag dan altijd beweren dat docenten vroeg klaar zijn en elke dag de hele middag zelf kunnen inrichten, ik ervaar dat toch anders. Deze vakantie biedt mij in elk geval de gelegenheid om op woensdagmiddag naar de film te gaan, en ik heb gelijk de kans gegrepen om een vinkje op het 101 dingen-lijstje te zetten door een film in 3D te bekijken. Dat had ik namelijk (een bezoek aan de Pandadroom in de Efteling even daargelaten) nog nooit gedaan. Het leek me namelijk ook niet nodig: de essentie van film is mijns inziens dat het 2D is; als ik iets in 3D wil zien, ga ik wel naar het theater of, nog extremer, gewoon de deur uit.
De redelijk lovende recensie die Despicable Me van de Volkskrant kreeg leek me voldoende aanleiding om juist deze film te selecteren voor dit avontuur. Bovendien dacht ik dat een animatiefilm in 3D misschien meer effect zou bieden dan een film met 'echte' mensen erin. Bij aanschaf van het kaartje kregen we een brilletje dat er zo suf uitzag dat ik het alleen nog een beetje aantrekkelijk kon maken door de coolste lens op mijn Hipstamatic iPhone App te gebruiken, maar gelukkig zaten we allemaal in het donker, dus dat maakte weinig uit. Het brilletje werkte wel: ik heb genoten van de film, en de derde dimensie bood zeker toegevoegde waarde. Het verhaal van de film was niet heel bijzonder (Gru, the bad guy, wil the worst guy zijn, maar wordt door drie lieve weesmeisjes minder slecht en alles loopt goed af), maar de personages hadden allemaal iets aandoenlijks, de minions van Gru (kleine gele poppetjes) waren echt geweldig leuk en met mijn lelijke bril op heb ik de achtbaanrit ervaren alsof ik zelf in een karretje zat. En bij de aftiteling gaven de minions nog een mooie toegift door allerlei dingen te doen die vooral lieten zien hoeveel diepgang de firma Universal Pictures nu echt aan zijn films kan geven - in technische zin is dat in elk geval behoorlijk wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten