zondag 5 september 2010

Masterchef


De afgelopen weken stonden hier chez Susannah nogal in het teken van mijn deelname aan Masterchef. Vorige week hoorde ik dat ik de papieren ronde (volgens een van mijn leerlingen 'de kneuzenronde') had overleefd, waarmee ik in elk geval tot de beste 150 amateurkoks van Nederland behoorde, en dat ik op donderdag een van tevoren bereid gerecht mocht komen presenteren aan de culinair recensent van het programma. Gelijk begonnen allerlei oefensessies, tamelijk intensieve boodschappenprogramma's, het gerecht werd aangepast en ge-finetuned, en uiteindelijk heb ik donderdag kipfilet gevuld met haggis, op een koekje van aardappel en pastinaak met wilde spinazie met een romige saus van Laphroaig gepresenteerd.

Ik had eerst een gesprek met een medewerkster van PalmPlus, het bedrijf dat het programma maakt, en daarna mocht ik dus met de culinair recensente in de weer. Ze proefde maar een klein beetje van mijn gerecht, maar dat kon ik me voorstellen, want ze moest die dag 60 gerechten proeven, was wel enthousiast, maar het mooiste wat ze tegen me zei was 'het is leuk om te zien dat je zo passioneel bent'. Dat ben ik namelijk ook, dus als ik dat heb kunnen overdragen is sowieso geslaagd.
Op vrijdag zou ik voor 13.00 horen of ik voor de volgende ronde zou zijn uitgenodigd. Die ronde was zaterdag of zondag, en dan zou ik mogen koken in de Kookfabriek voor de jury, die onder anderen bestond uit Hans van Wolde van Beluga. Dit had wel een zekere harmonie in zich, want eigenlijk zouden we dit zelfde weekend bij Beluga gaan eten, maar dat hebben we afgezegd voor het geval ik door zou zijn. Om 13.15 kreeg ik het verlossende telefoontje: ik mocht zaterdagochtend in 45 minuten mijn signature dish komen koken, waarmee ik ongeveer tot de beste 100 amateurkoks van Nederland behoorde.
Zaterdag om 9.30 meldden Michel, Dennis en ik ons met tassen vol pannen en spullen bij de Kookfabriek. Toen begon het lange wachten. We moesten allemaal naar buiten om in een rij te staan en spontaan 'Masterchef!' te roepen. Daarna weer naar binnen voor instructie en dan een voor een koken. Ik was als een van de laatsten aan de beurt, en toen had de jury inmiddels zo'n achterstand opgelopen dat er een schaduwjury was ingezet en dat ik ongeveer 30 minuten heb moeten wachten voordat ik mijn gerecht mocht opdienen. Ik heb geen foto van het uiteindelijke bord, want dat heb ik ter plekke voor de jury opgemaakt, maar mijn kar zag er zo uit:


Het was een stuk rundvlees (puntstaartstuk) met een saus van Stilton en Fuller's London Porter, met roast potatoes, spruiten en doperwtjes. Ik was erg tevreden over de bereiding, het was allemaal in de tijd gelukt, ondanks dat ik gefilmd werd en dingen moest vertellen over mijzelf, het vlees 2 keer in en uit het zakje moest doen en het niet mijn eigen oven was. Ook de schaduwjury was enthousiast, ze vonden het lekker, de aardappels waren goed, de spruiten vonden ze heerlijk en de saus was ook geslaagd. Ze vonden me een getalenteerde kok en ik moest ook zeker doorgaan, maar ik had helaas niet het hele hoge niveau van verfijning dat de andere kandidaten van Masterchef wel hadden. En als ik heel eerlijk ben, als ik om me heen keek in de Kookfabriek en zag wat sommige anderen maakten, dan zou dat ook nog wel eens kunnen kloppen; ik heb inderdaad geen loempia's van zelfgemoorde kreeft en foie gras bereid. Maar ik ben dan ook geen professionele chef, en ik had wel de indruk (op grond van hun materiaal, ingrediƫnten en wat ik van de interviews opving) dat een groot deel van de mensen die doorgingen geen amateurs waren. Een professioneel getrainde chef zonder baan is iets anders dan een amateurkok, lijkt me. Ik vind het ook jammer dat ik niet mijn gerecht aan de echte jury heb kunnen presenteren en dat ik de beste 50 niet-echt-amateurkoks van Nederland niet gehaald heb. Maar goed, nu kan ik op zondagavond gewoon lekker Masterchef op tv kijken!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten