Door een lichtelijk vreemde samenloop van omstandigheden heb ik de schrijver Jan Siebelink het afgelopen jaar een aantal maal ontmoet. Ik heb hem twee keer mogen interviewen, een keer in schoolverband en een keer op verzoek van een bibliotheek in Den Haag, maar de mooiste ontmoeting was toch die in Leiden. Siebelink was erg geïnteresseerd in het Van der Werff-park, omdat hij had bedacht dat een belangrijke scène in zijn nieuwe boek daar moest plaatsvinden. Wij spraken af op het station en liepen naar het park, en eenmaal daar aangekomen kreeg ik een mooi inkijkje in het creatieve proces - Siebelink leek het in een keer helemaal voor zich te zien: hij liep enthousiast door het park en zei dingen als 'Oh, dus dan ligt ze daar, en dan ziet ze dat, en dan komen die mensen daarvandaan'. Prozaïsch als ik ben zag ik niets voor me, maar ik vond het wel fascinerend om mee te maken.
Het boek is inmiddels af, het heet Het lichaam van Clara, en gisteren was de officiële uitreiking van het eerste exemplaar. Ik was uitgenodigd, dus toog na een zeer vermoeiende dag voor de klas naar Amsterdam. Onderweg heb ik nog het onmogelijke mogelijk gemaakt: ik ben verdwaald hoewel ik de hele weg de GPS op mijn iPhone aan had staan. De vernissage had een uitgebreid programma: Derek de Lint las voor (prachtige voorleesstem heeft die man, ik hoop op een audioboek), Paul Scheffer sprak beschouwend en Rob de Nijs zong een lied. Siebelink zelf vertelde een prachtig verhaal over de grote perzikenroof van 1948 en wij kregen allen een gesigneerd exemplaar van het nieuwe boek. Ik ben er gelijk in begonnen, en heb zelfs, iets wat ik anders nooit doe, even naar voren gebladerd, naar de 'Leidse scènes', want het is toch prachtig om te zien hoe iets waar ik bij aanwezig geweest ben in een echt boek is terechtgekomen? In de eerste 60 pagina's van het boek heb ik al mogen lezen over dwangneuroses, zelfbevrediging en automutilatie, dus ik ben benieuwd naar de rest van het boek...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten