Toen vorig jaar de iPad in Nederland werd geïntroduceerd, zag ik het nut van het apparaat eigenlijk niet zo in. Ik ben een tamelijk intensieve iPhone-gebruiker: natuurlijk zet ik hem in om te bellen en te sms'en, maar ik heb er ook zo goed als al mijn muziek op staan, mijn agenda wordt doorlopend gesynchroniseerd met alle computers die ik tot mijn beschikking heb, als ik ga hardlopen heb ik de 'Couch to 5K'-app die mij intensief coacht, in de bus kan ik filmpjes kijken en spelletjes doen (wel met mate: ik mag van mezelf niet de volledige versies van Angry Birds of Harbor Master downloaden, want dan komt er nooit meer wat uit mijn handen) en omdat ik au fond een enorme nerd ben, geniet ik behoorlijk van de praktische inzetbaarheid van Lexidium en Lexiphanes, complete woordenboeken Latijn en Grieks (wat wil een mens nog meer?). Als ik een iPad zou kopen, dacht ik, zou ik de status van mijn zo geliefde iPhone terugbrengen tot die van een eenvoudige telefoon, en dat is toch een beetje alsof je een prachtige sportwagen koopt en hem vervolgens in de garage laat staan.
Maar ja, andere mensen kopen wel een iPad, en dan mag ik er heel soms mee spelen (niet in het begin natuurlijk, mensen die net een iPad hebben laten dat ding geen 3 seconden los), en uiteindelijk ben ik er toch wel veel voordelen van gaan inzien - want op de iPad kan je ook echte documenten maken, in plaats van die kleine priegelnotities, en mailtjes schrijven gaat ook een stuk makkelijker, en ik ben ook niet meer de jongste, dus filmpjes kijken op een groter scherm is aanzienlijk prettiger dan met halfdichtgeknepen ogen naar dat minischermpje van de iPhone turen, en dan heb ik het nog niet eens over hoe leuk Angry Birds is als je de vogels op groot formaat tegen de groene varkentjes aan kan lanceren. Allemaal slappe smoesjes natuurlijk, maar bij mij is het nou eenmaal zo dat als het idee dat ik iets wil hebben eenmaal bij mij heeft postgevat, het alleen nog maar een kwestie van tijd is voordat ik de argumenten tegen de aanschaf voor mezelf volledig overtuigend heb weggeredeneerd en er een financiële transactie kan plaatsvinden. Ik heb me een tijdje in kunnen houden, want er zou een nieuwe versie uitkomen en die wilde ik afwachten (al was het alleen al om de eerste generatie iPad-gebruikers die mij niet met die van hen lieten spelen terug te pakken), maar toen de iPad2 op 25 maart in de verkoop zou gaan, was er niets dat me nog tegen kon houden. Of eigenlijk nog maar een ding: het vooruitzicht van de enorme rijen waar ik me bij kon aansluiten als ik dan daadwerkelijk tot de aanschaf wilde overgaan. Ik heb niet heel veel principes, maar ik sta niet in rijen. Dus nu heb ik 'mijn' iPad online aangeschaft, en zal ik er nog even op moeten wachten - dat is ook een soort in de rij staan, maar ik voel me toch aanzienlijk minder kansloos dan ik me zou hebben gevoeld als ik me had moeten aansluiten bij de mensen die ik vrijdagmiddag voor de beide Apple-stores in Rotterdam zag staan, en ik heb gelukkig tenslotte ook nog een hele fijne iPhone om het wachten mee te overbruggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten