Na een genoeglijk dagje Amsterdam met Michel, dat in het teken stond van mijn Kerstcadeaus (dat is ook een manier om de feestdagen optimaal te rekken, gewoon in februari pas openstaande cadeaus incasseren), maar waarop ik ook de kans heb gegrepen een nieuw paar 'duurste laarzen aller tijden' aan te schaffen, leek het me een mooi moment om wat matiging in mijn uitgavenpatroon aan te brengen. Los van het feit dat het wel een keer goed zou zijn voor mijn banksaldo als ik een tijdje niet te pas en vooral te onpas de kaart uit mijn portemonnee zou trekken, is het ook een voorbereiding op de nabije toekomst: als ik volgend schooljaar serieus van start wil gaan met het thuisrestaurant, en dat wil ik, zal ik minder op school moeten gaan werken, en dan gaan mijn vaste inkomsten omlaag, en waarschijnlijk precies dat deel van mijn salaris dat ik elke maand zonder enige scrupule over de balk smijt. Om mezelf rustig te laten wennen aan het soberder leven, heb ik besloten eerst een overzichtelijke termijn van 30 dagen in te stellen voor het project en met mezelf afgesproken dat ik geen geld zou uitgeven aan kleding, schoenen, boeken, cd's, dvd's, cosmetica en attributen voor de keuken.
Hoewel je een junk die aan het afkicken is een bezoek aan een drugspand van harte af zou raden, leek het mij juist wel verstandig om toch hier en daar wat winkels te bezoeken, zowel online als in real life. Ik kan namelijk moeilijk doen alsof er geen winkels zijn, en bovendien ging het me er juist om om bewust niets aan te schaffen, en als je geen dingen ziet die je wilt kopen, kan je ze ook niet ongekocht laten. Bij het winkelen in Leiden zag ik een jurkje met meetlintprint dat ik echt heel mooi vond, vervolgens gepast heb in de hoop dat het me niet zou staan, wat helaas niet het geval was (het flatteert echt alles wat ik heb), en keurig teruggehangen in het rek. Ik heb me ook voor geen enkele emailnieuwsbrief van mijn lievelingswinkels afgemeld, wat wel een aantal hele moeilijke momenten heeft veroorzaakt - Marlies Dekkers heeft een paar dagen geen verzendkosten geheven en All Saints bood mij, juist toen ik dacht dat het ergste achter de rug was, ineens 10% korting op een jurk die ik al eerder wilde hebben. En mijn grote held Elvis Costello bleek een nieuwe cd uit te hebben gebracht, die ik volgens mijn eigen regels niet mocht aanschaffen. Maar ik bleef standvastig, al heb ik de mensen in mijn directe omgeving wel flink lastig gevallen met hoe zwaar ik het had en doorlopend op Facebook zitten zeuren. Toen de 30 dagen voorbij waren, ben ik niet gelijk als een bezetene met de pinpas gaan wapperen, sterker nog, ik heb niets gekocht, behalve een paar theedoeken voor het thuisrestaurant. En dat hoefde ook niet: veel dingen die in eerste instantie als onmisbaar op me overkwamen verloren veel van hun aanschafurgentie toen ik even een weekje wachtte met afrekenen. De jurk van All Saints is dan ook op de hele lange baan geschoven, maar het meetlintjurkje ga ik wel aanschaffen, want al met al is dat het enige item dat zoveel indruk op me heeft gemaakt dat ik het na afloop van de magere dagen daadwerkelijk nog steeds wil bezitten. Gelukkig kan ik me nu nog dat soort uitgaven permitteren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten