In het kader van goed voornemen nummer 9 (leuke dingen doen met Michel) leek het me wel een mooi plan om voor Valentijnsdag iets te ondernemen. Ik ben namelijk niet zo iemand die 14 februari ziet als een roze dag die volledig door wenskaartenmakers en bloemenverkopers wordt georganiseerd; mijn familie is Engels, en in Engeland is het op zich even commercieel als hier (zo niet commerciëler), maar daar is het tenminste ook nog traditie, en bovendien is Valentine echt my middle name (en die van mijn broertje, en de voornaam van mijn vader), dus het is best wel een beetje mijn dag. En als het mijn dag is, is het ook Michel zijn dag: alleen even een cadeautje de kamer in slingeren is niet helemaal mijn stijl, en daarmee zou ik ook geen 'leuk ding' doen, dus ik wilde graag ergens heen. Probleem was natuurlijk wel dat Valentijnsdag dit jaar op een maandag viel, een dag waarop ik vanwege het labiliteitsverlof weliswaar niet naar school hoef, maar de man moet dan wel werken voor de kost, van 's morgens redelijk vroeg tot de vroege avond, en dan ook nog in Utrecht. Daarom had ik het snode plan opgevat om niet op 14 februari, maar op 13 februari iets te ondernemen, en wel een overnachting in het Court Hotel in Utrecht en een diner met fruits de mer in het restaurant aldaar. Dan konden we een beetje uitslapen, ontbijten en kon Michel gewoon ruim op tijd, en vooral ontspannen, college gaan geven - misschien een niet extreem flitsende invulling van de Internationale Dag van de Liefde, maar wel een heel prettige.
Ik houd zelf om allerlei redenen erg van hotels: ik geniet van de receptie met vrolijke dames die blij zijn dat ik er ben, er zijn allemaal nieuwe verpakkingen die ik kan aanbreken, grote bedden met witte lakens (iets dat ik, in het licht van mijn eigen onhandigheid, voor thuis nooit zou overwegen), vaak liggen er veel meer kussens in zo'n kamer dan er hoofden op komen te liggen, en strooikussens (eveneens verboden in mijn eigen huis) en ik lees de map met belangrijke informatie over dingen als de stomerijservice altijd van kaft tot kaft. Het absolute hoogtepunt van ieder hotelbezoek is voor mij overigens het ontbijtbuffet. Waar ik thuis geneigd ben om even snel de dag te beginnen door iets in recordtijd naar binnen te schuiven, neem ik in een hotel altijd alle tijd om zo'n beetje het gehele assortiment te proeven. Het ontbijtbuffet in het Court Hotel was iets minder spectaculair dan de vorige keer dat we er overnachtten (toen waren ze net open en hadden ze het ontbijt iets te ambitieus ingestoken, zodat er een uitgebreid buffet was en een kaart waarvan je extra dingen kon bestellen - dat aanvullende programma is nu geschrapt), maar daar stond tegenover dat de koffie echt zalig was, de roereieren perfect en er zowaar blauwe kaas in de vitrine lag. Bovendien was er voor Michel en mij voldoende om naar te kijken: een vermeende transseksueel aan het buffet en een minor celebrity (Ingmar Heytze), dingen die we tenslotte thuis ook niet hebben. Dat lijkt me uiteindelijk het belangrijkste van dit soort activiteiten - als het anders is dan het gewone leven, is het een 'leuk ding', en als je daarna weer over gaat op de orde van de dag, blijkt die in positieve zin gekleurd, en in dit geval speciaal voor Valentijnsdag toch een beetje roze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten