Een moderniteit waar ik enorm blij mee ben is de OV-chipkaart. Ik reis veel met de bus, iets wat vroeger tot gevolg had dat ik ongeveer twee keer per week een strippenkaart moest kopen, die ik dan vervolgens per ongeluk doorscheurde en waardeloos maakte, of in een andere jas liet zitten, zodat ik alsnog in de bus een duur kaartje kon aanschaffen. Bovendien wil ik weleens als ik ergens heen ga een lift terug bietsen, zodat het in het papieren kaartjes-tijdperk zonde was als ik voor de treinreis een retourtje had aangeschaft, maar dat met iemand meerijden gebeurde dan weer net niet vaak genoeg om erop te speculeren door alleen een enkele reis aan te schaffen. Al dat leed is nu, met de invoer van de OV-chipkaart, geleden: zolang ik niet vergeet in welke jas mijn kaart zich bevindt, kan ik in- en uitstappen waar en wanneer ik wil, mijn saldo wordt automatisch aangevuld, en ik hoef me dus nooit zorgen te maken, want de reis die ik maak is de reis die ik betaal.
Behalve dan toen ik van de week naar de tandarts ging. Door gedoe bij het instappen had ik mezelf in een keer in- en uitgecheckt. Dat kostte €0,79, en omdat het een kort ritje was leek het me de moeite niet om 3 minuten te wachten en dan weer in te checken, want de kosten van het ritje waren naar mijn mening voldaan. Nou ben ik van nature, ondanks mijn grote mond, eigenlijk een hele brave burger, en rijd ik nooit zwart, niet alleen omdat ik het jatten vind, maar vooral omdat de ervaring uitwijst dat ik altijd betrapt word als ik de grenzen van de wet opzoek. Ook dit keer was ik de spreekwoordelijke haas: twee haltes verder stapten mannen in lichtgevende vestjes de bus in om te controleren, waarop ik dacht dat het misschien slim zou zijn om alsnog weer in te checken. Helaas dacht de controleur er anders over, want hij vond het feit dat ik mijn kaart alsnog langs het apparaat had gehaald een impliciete bekentenis, en ik mocht kiezen van hem of ik €39 wilde overmaken of €25 contant wilde afrekenen. Hij stapte samen met mij uit de bus, zodat ik kon pinnen voor de contante transactie, en we leken als vrienden uit elkaar te kunnen gaan, tot bleek dat de controleur, die mijn OV-chipkaart in beslag had genomen, mij vergeten was uit te checken, zodat de rit naar de tandarts mij €0,79, €25 en €4 heeft gekost. Volgende keer ga ik met een limousine - dat is goedkoper, denk ik. Die man met het vestje staat voorlopig hoog op mijn haatlijst, maar ik stel daar tegenover dat de firma Connexxion in elk geval ook nog één hele goede werknemer heeft. Toen ik een bezoek moest brengen aan de Arbo-arts, liep ik op het busplein bij Leiden Centraal langs een bus met een motivational message die speciaal voor mij leek te zijn ingeprogrammeerd. Ik zal niet zeggen dat het genoegen zo'n mooi bericht op een bus te zien me een kleine €30 waard is, maar het maakt veel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten